Overig


Nachtwater (Night water)
Liefde is niet al (Love is not all)
De bomen (The trees)
Dan is het leven roze (La vie en rose)
Moy lief (Greensleeves)
De stille wereld vóór Bach (Världens tystnad före Bach)


Nachtwater
Vertaling van Agua Nocturna (Octavo Paz). Ik heb voor deze vertaling ook de Engelse vertaling
Night water gebruikt, zodat de vertaling zingbaar is op de koorcompositie van Eric Whitachre. Luister naar een uitvoering voor koor op https://www.youtube.com/watch?v=9ixP0NiGZnw

Nacht met het oog van een paard dat siddert in de nacht
Nacht met waterogen in het slapend veld
is in jouw blik, een paard dat siddert
is in jouw blik van raadselwater

Oog van schaduwwater
Oog van bronwater
Oog van droomwater

Stilte en eenzaamheid
Twee kleine dieren bij maanlicht
Drinken jouw blik
Drinken die stromen

Als je kijkt in de nacht
openen deuren van mos
Gaat het raadselrijk van water open
Vloeiend uit het midden van de nacht

En als je ze weer sluit
Vervult een rivier van zachte en prachtige stroming
je van binnen, vloeit voorwaarts, maakt je zwaar:
Nacht bevochtigt de oevers van je ziel

Liefde is niet al
(mijn inzending voor Nederland vertaalt 2016)

Liefde is niets: geen voedsel, geen drinken,
geen roes, of een dak bij slecht weer.
Ook geen drijfhout tegen het zinken,
rijzen en zinken, en zo nog een keer.

Liefde helpt niet tegen ademnood,
reinigt geen bloed en zet geen been.
Toch leggen velen het aan met de dood,
ook nu, bij gebrek aan liefde alleen.

Het kan best dat in een moeilijk moment,
als pijn me plet en ik kreun om genade,
of een zeurend verlangen me beklemt,
jouw liefde voor rust ga verraden.

Of wat was deze nacht te ruilen voor eten.
Dat zou kunnen … maar vergeet het.


De bomen
Mijn inzending voor Nederland Vertaalt (www.nederlandvertaalt.nl) 2015

De bomen tonen prille toef
Als iets dat wazig wordt geduid;
De schuwe scheuten spreiden uit,
Hun onschuld maakt een beetje droef.

Gaan wij wellicht een eindig pad
En maken zij steeds nieuwe kweek?
Ook zij vergaan, het is een streek
De jaargroeven verraden dat.

Toch barsten de forten rusteloos
in volheid open elke mei.
Het jaar is dood, zo zeggen zij,
Begin weerom, altoos, altoos.

vertaling van onderstaand origineel

The Trees (1967) Philip Larkin (1922 – 1985)

The trees are coming into leaf
Like something almost being said;
The recent buds relax and spread,
Their greenness is a kind of grief.

Is it that they are born again
And we grow old? No, they die too.
Their yearly trick of looking new
Is written down in rings of grain.

Yet still the unresting castles thresh
In fullgrown thickness every May.
Last year is dead, they seem to say,
Begin afresh, afresh, afresh.


Dan is het leven roze (La vie en rose, Edit Piaf)

Mijn bijdrage aan de wedstrijd www.Nederlandvertaalt.nl (editie 2011) voor het onderdeel Frans

Een blik die neemt wat hij bezit
een lach die gaat van oor tot oor
ziedaar de foto zwart op wit
van hem aan wie ik toebehoor

Als zijn armen om me zijn
En ik daarin verdwijn
dan is het leven roze
Als hij zoete woordjes zegt
heel teder en oprecht
dan ben ik in hypnose
Hij is binnen in mijn ziel
de man waarvoor ik viel
een liefdessymbiose
Hij hoort bij mij
En ik ben van hem
Hij zei het mij voor altijd
dat is eeuwig
En als hij me omgeeft
dan voel ik dat ik leef
mijn hart dat zweeft

Een liefdesnacht die nooit verdwijnt
Een groot geluk komt naderbij
Geen zorgen meer, die zijn voorbij
Geluk, geluk, zonder eind

Moy lief (Greensleeves)

Een hertaling van een bekende Engelse traditional. Om in dezelfde sfeer te blijven heb ik de hertalaing gebaseerd op een bestaand liefdesgedicht van G.A. Bredero (Klaegh-Liedt), dat min of meer hetzelfde metrum volgt.

Moy lief is het soo haest vergheten
Myn lang vervolg van dagh en nacht
De schoone tijd die ‘k heb versleten
En met u wil heb door ghebracht.

Dick nam ik u ted’re handen
En druckten sy aen mynen borst
deed me het binnenst branden
Van t’geen dat ick nauw spreken dorst.

Daar ick ter Weereld heb genooten
De vreucht die men verkrygen kan
Daer werd my nu de deur gesloten
Men hout er al een ander an.

Dick nam …

Gaet heen ghy vrucht myner smart
Begoghelt d’oogen en het breyn
Ik gaf u heel myn leeuwenhart
Ghy gaf’t gebroken terug aan myn.


De stille wereld vóór Bach
Nee, dit is geen liedtekst. Maar wat zou hij mooi zijn op muziek!

Er moet een wereld geweest zijn vóór
de triosonate in D, een wereld vóór de Partita in A mineur,
maar wat voor soort wereld?
Een Europa van grote lege plekken, zonder kader
Overal slapende instrumenten,
waar het Musikalisches Opfer of het Wohltemperiertes Klavier
nog nooit over een toetsenbord heeft bewogen.
Eenzaam gelegen kerken
waar de sopraanstem van de Paaspassion zich
nog nooit in hulpeloze liefde om de
lieflijke bewegingen van de fluit heeft geslingerd
weids zacht landschap,
waar alleen de bijlen van oude houthakkers de stilte doorbreken
het gezonde geluid van sterke honden in de winter
en - als een klok - schaatsen klauwend in glanzend ijs;
zwaluwen zwermend in de zomerse lucht
een schelp waar het kind aan luistert
en nergens Bach, nergens Bach
in de stille schaatswereld vóór Bach


En hier het origineel

Världens tystnad före Bach

(Lars Gustafsson, 1982)

Det måste ha funnits en värld före
Triosonatan i D, en värld före a-mollpartitan,
men hur var den världen?
Ett Europa av stora tomma rum utan genklang
överallt ovetande instrument,
där Musikalisches Opfer och Wohltemperiertes Klavier
aldrig hade gått över en klaviatur.
Ödsligt belägna kyrkor
där aldrig Påskpassionens sopranstämma
i hjälplös kärlek slingrat sig kring flöjtens
mildare rörelser,
stora milda landskap
där bara gamla vedhuggare hörs med sina yxor
det friska ljudet av starka hundar om vintern
och – som en klocka – skridskor som biter i glansis;
svalorna som svirrar i sommarluften
snäckan som barnet lyssnar till
och ingenstans Bach ingenstans Bach
världens skridskotystnad före Bach

Liedteksten en gedichten